En forma coa Q

Grecia foi a primeira civilización que considerou o deporte como unha parte indispensable no desenvolvemento do ser humano, pero en todas as culturas apareceron vestixios de costumes deportivos, costumes que ás veces estaban relacionados coa competitividade entre pobos.

A práctica dalgún deporte é moi beneficiosa para a saúde das persoas. Segundo a Asociación Española de Pediatría de Atención Primaria, xa dende a primeira infancia é importante a participación en actividades deportivas para propiciar un desenvolvemento normal.
Ademais de ofrecer a posibilidade de adquirir destreza nalgunhas tarefas, o deporte fomenta o desenvolvemento físico, psicolóxico e social, aumenta a capacidade para tomar decisións e favorece a autoestima. Por se todo iso fose pouco, a práctica do deporte proporciona unha experiencia moi reconfortante a nivel psicolóxico xa que incrementa a produción de serotonina, a denominada “hormona do pracer” que dá lugar a unha grande sensación de benestar e optimismo. Está demostrado que a práctica de exercicio durante 30 minutos polo menos tres días á semana mellora algúns trastornos mentais como a depresión ou a ansiedade.

• Unha actividade que evoluciona

Ao longo do tempo todo os deportes foron evolucionando tanto na propia práctica como nas marcas batidas. E é que o lema olímpico “ máis rápido, máis alto, máis forte”, define unha das calidades intrínsecas do ser humano:a propia superación.O mellor coñecemento do corpo humano e a conseguinte mellora das técnicas de adestramento axudaron a lograr o obxectivo de superación. Pero é igualmente  certo que moi a miúdo hai que agradecer os resultados acadados a mellora da calidade tecnolóxica do equipamento e dos materiais de que está feito, é dicir,a a química.

Grazas aos polímeros, hoxe en día disponse de equipamento deportivo de extrema elasticidade, e de roupa e calzado con gran funcionalidade. Por outra banda, os materiais poliméricos posibilitan unha gran redución de peso do equipamento. Esta evolución desenvolveuse ata o punto de que na actualidade, sen os materiais poliméricos, apenas sería posible alcanzar novos récords.

• O noso corpo é química.

O Corpo humano é tamén unha fascinante fábrica química, onde constantemente ten lugar unha complexa mestura de reaccións, xesto aínda máis evidente cando se fai deporte.

Non hai máis que pensar na intensa sensación de fatiga que se ten nas pernas tras unha longa carreira, cuxa causa adoita  ser unha acumulación de ácido láctico nos tecidos musculares. Outra forma de fatiga débese ao esgotamento das reservas de glicóxeno nos músculos. Esta sensación resulta en gran parte da actividade química do noso corpo e é moi bo que a sintamos do contrario seguiríamos a realizar esforzos ata morrer de esgotamento. Por el, a arte e o misterio do deporte consiste precisamente en adestrar o corpo de cada un para facer retroceder os límites da fatiga.

A medicina leva moito tempo interesándose polo deporte e en concreto no desenvolvemento de tratamentos axeitados para os deportistas coa axuda fundamental de  a química, a farmacia e a industria cosmética

Hai moitas contribucións da química que axudan a protexer a saúde do deportista en forma de fármacos, quen non coñece o spray milagroso dos masaxistas que se utiliza cando un xogador recibe un golpe, trátase dun produto que provoca un arrefriamento brutal do músculo aportando un alivio provisional.

Pero hai prácticas que polo feito de ser habituais pasan inadvertidas. Por exemplo podería ser a adición de cloro a auga das piscinas para desinfectalas, unha esterilización que evita numerosas enfermidades.

As melloras no rendemento dos atletas do noso tempo tamén veñen con un mellor coñecemento do funcionamento do seu corpo. Este coñecemento ten permitido  adestradores e médicos para crear programas de formación eficaz a medida para cada atleta. Hoxe estamos facendo malabarismos con conceptos tales como os exercicios isotónicos e isométricos, ou reaccións aerobias e anaerobias. Estas cuestións son complexas, pero están deseñados para os atletas a adestrar máis conscientes e máis sintonizados coas necesidades do seu deporte en particular. Non se require o mesmo adestramento  se é velocista, un esforzo intenso a curto prazo, que  se queres correr unha maratón, esforzo de longa duración.

• Materiais sintéticos con infinitas posibilidades

En fin, a química contribúe a manter a saúde do deportista, a provelo de mellor material e equipamento deportivo e mesmo a combater o mal uso que se poida facer dela. Por outro lado, aínda que os polímeros cambiasen e mesmo revolucionado os deportes en moitos aspectos, as posibilidades dos materiais sintéticos están lonxe de ser esgotadas. Mentres o desenvolvemento dos materiais convencionais, na súa maioría, chegou aos seus límites, segundo algúns científicos o uso dos polímeros alcanzou só o 15% do seu potencial. Este panorama ofrece un amplo campo á innovación que permite enxergala aplicación en moitos deportes de produtos feitos de materiais macromoleculares.

Para máis información preme aquí.